اشعار ابراهیم المنصوری
صرت محدود بس لل ضیم وشر؛ولا واحد اجانی و الی بشر؛اذا راید نشف عینای مو شر؛لشر عینی عله جیاتک الیهابراهيم(المنصوري)
***
کثرت اهمومی امنل طفوله و گمت احسب من زقر؛اشلون اخلص العمر کله و انه وحدی ابهل عسر؛گمت اسعی و تحملت کل ضیمی الیمر؛لمن ما طلعن شیباتی؛ابراهيم(المنصوري)
***
گلت ضنیت بگلبه نسانی؛و اضن رافگ ولف غیری و سبانی؛و بعد ماضن یرد لو سلم آنی؛غلط ضنیت صدگ مخطی أنی؛خطایه و کل نقص ثبتن علیه؛؛ابراهيم(المنصوري)
***
ارد اسولف عن قضیتی و یالصذیج و ارد اسولف عل ربع؛کلمن و یالخونده یفتر و رافع اخشمه رفع؛و من مشه ویه الخونده چنه اخشیبه صایر بس رفع؛و من یجی یمی سوالف بس عله الخونده و یگلی خارع اگلبی خرع؛؛و عنده ویه:ابراهيم(المنصوري)
***
احب نور الخضر وصطه الجفن نور،واحب کلمن یحب شخصا مثل نور،التفت لیه وشفت وجه نبع نور،عمیت انه و هوا الیضحک علیه:ابراهيم(المنصوري)
***
انه ردته ما اجانی اله ابشلعت گلب،و من اجانی انوب مرمرلی الگلب،گمت ادرسه و چنه متعلم گلب،یمشی ویه صاحب عل حیله:ابراهيم(المنصوري)
***
انه ردته ما اجانی اله ابشلعت گلب،و من اجانی انوب مرمرلی الگلب،گمت ادرسه و چنه متعلم گلب،یمشی ویه صاحب عل حیله:ابراهيم(المنصوري)
*** *** ***